In een ideale werkomgeving is communicatie helder, verantwoordelijkheden zijn duidelijk verdeeld, en medewerkers voelen zich gehoord en ondersteund. Helaas is de realiteit vaak complexer.
In dit blog beschrijf ik hoe een misverstand tussen werknemers en management leidde tot spanningen, frustraties en uiteindelijk een conflict – en hoe een tussenkomst vanuit mij, erbij gevraagd door HR, het tij keerde.
Het ontstaan van onbegrip
Anna en Mark werkten samen aan een complex project binnen hun afdeling. Toen ze merkten dat ze tegen een probleem aanliepen dat hun expertise te boven ging, besloten ze afzonderlijk van elkaar hulp te zoeken bij het hoger management. Wat ze niet wisten, was dat het management hen beiden afzonderlijk had gerustgesteld. Zowel Anna als Mark kregen te horen: "Ik begrijp het probleem, en ik ga dit met jouw collega oppakken. Maak je geenzorgen, we lossen dit op."
Voor Anna en Mark leek het alsof hun hulpvraag serieus werd genomen. Beiden gingen ervan uit dat het management inmiddels met de ander in gesprek was om tot een oplossing te komen. Maar in werkelijkheid bleef het management passief; de situatie werd niet besproken, laat staan opgelost.
De groeiende frustratie
Na enkele weken begon de frustratie bij zowel Anna als Mark te groeien. Ze merkten geen verbetering in hun samenwerking of het project. Elk van hen concludeerde dat de ander het probleem negeerde of niet serieus nam.
De spanning escaleerde in verwijten en stroef overleg. Wat eerder een constructieve samenwerking was, veranderde in wantrouwen en ergernissen.
De interventie: inzicht en herstel
Op een cruciaal moment schakelde HR mij in. Door gesprekken met zowel Anna en Mark als het hoger management werd al snel duidelijk waar de kern van het probleem lag: het management had nagelaten actie te ondernemen en verwachtingen helder te maken. Deze inzichten werden gedeeld met alle betrokkenen en de verantwoordelijkheid werd benoemd waar deze hoorde.
Met begeleiding vanuit mij gingen Anna en Mark in gesprek. Ze kregen ruimte om hun frustraties te uiten en het misverstand te verhelderen. Deze open communicatie leidde tot begrip: beiden zagen in dat de ander geen kwade intenties had, maar slachtoffer was van dezelfde miscommunicatie.
Door samen te werken aan concrete afspraken en wederzijdse steun groeide niet alleen het begrip, maar ook het vertrouwen tussen Anna en Mark. Hun samenwerking bloeide weer op, en ze ontdekten nieuwe manieren om effectief met elkaar te communiceren.
